Δελτίο τύπου

Δελτίο τύπου για τα Κόκκινα Δάνεια

Τον τελευταίο μήνα η Ένωση μας δέχεται καθημερινά εκατοντάδες τηλεφωνήματα, καθώς εντείνεται η συζήτηση για την αντιμετώπιση των 77 δις ιδιωτικού χρέους που αφορούν νοικοκυριά και επιχειρήσεις.

Τα διάφορα δημοσιεύματα που έχουν πάρει το φως της δημοσιότητας με την μορφή διαρροής περιλαμβάνουν λύσεις που δεν αφουγκράζονται την οικονομική συγκυρία καθώς και ευχολόγια για την συμμόρφωση των τραπεζικών ιδρυμάτων σε ρυθμίσεις Δανείων προς όφελος των δανειοληπτών.

Δυστυχώς, όχι μόνο διαμορφώνεται ένας νέος κύκλος αβεβαιότητας για τα εκατομμύρια συμπολιτών μας δανειοληπτών, αλλά πολλές από τις προβαλλόμενες ως λύσεις μπορούν να κριθούν και επικίνδυνες οδηγώντας στην εξαθλίωση μεσοπρόθεσμα ακόμα και αυτούς που έχουν καταφέρει να προστατευτούν, με διαδικασίες τύπου “αιφνίδιου θανάτου” ή οικειοθελούς “αυτοκαταστροφής”.

Την ίδια ώρα, κυβερνητικοί κύκλοι διαρρέουν πληροφορίες στο τύπο για τη μη παράταση της άρσης των πλειστηριασμών από το 2015 προφασιζόμενοι το δίκαιο των “αδικημένων”  εναπομεινάντων καλοπληρωτών. Εκατοντάδες χιλιάδες κατοικίες θα βρεθούν σε διαδικασία πλειστηριασμού και όλοι οι αδυνατούντες για καταβολή της μηνιαίας δόσης “βαπτίστηκαν” επιτήδειοι που εκμεταλλεύονται την άρση των πλειστηριασμών για την μη καταβολή των δόσεων.

Καταγγέλλουμε την αδιαφάνεια με την οποία διεξάγεται η παρούσα συζήτηση, με την απουσία των δανειοληπτών από την διαπραγμάτευση και κάθε κυνική αναφορά απειλητικού χαρακτήρα, ενώ διερωτόμαστε αν πραγματικά επεξεργάζονται οικονομικά δεδομένα της πραγματικότητας ή της ουτοπίας μετά από πέντε έτη οικονομικής διάλυσης και φοροεπιδρομής που έχει καταρρακώσει την πλειοψηφία της Ελληνικής κοινωνίας οδηγώντας την στα βράχια.

Μετά την παταγώδη αποτυχία της πολυδιαφημισμένης ρύθμισης “ανάσας“, εν είδη περιόδου χάριτος για ενυπόθηκα δάνεια με τα δεκάδες κριτήρια, που απέκλειε την συντριπτική πλειοψηφία των πραγματικά παθόντων χωρίς να προσφέρει λύση, προκρίνονται μέσω δημοσιευμάτων ευχολόγια για την αντιμετώπιση των στεγαστικών δανείων. Ταυτόχρονα, προκείμενου να μην καταγράψουν ζημία τα πιστωτικά ιδρύματα εξετάζεται το ενδεχόμενο να ζητήσουν από τους πολίτες να παραδώσουν οικειοθελώς το ακίνητο τους (Lease back) αποπληρώνοντας με την μορφή ενοικίου το 100% του τρέχοντος υπολοίπου για τα επόμενα 70-80 χρόνια.

Εδώ και πέντε χρόνια οι Ενώσεις Καταναλωτών προειδοποιούσαν τις παρελθούσες και την παρούσα Κυβέρνηση για την ανάγκη λήψης σοβαρών και ουσιαστικών αποφάσεων που θα περιόριζαν την Τραπεζική ασυδοσία και θα εξασφάλιζαν μια σχετική ομαλότητα στις καταβολές όσων αδυνατούν να πληρώσουν τις οφειλές τους.

Παρόλα αυτά, οι Τράπεζες αφέθηκαν ελεύθερες να διαχειρίζονται τα καθυστερημένα δάνεια και τα αποτελέσματα της πιστωτικής φούσκας που δημιούργησαν, χωρίς να έχουν μετακινηθεί ούτε κατ ελάχιστο από τις απαιτήσεις τους έναντι των οφειλετών. Δεν προέβησαν σε καμία ουσιαστική ρύθμιση ή αναδιάρθρωση και καμία νομικά κατοχυρωμένη ρύθμιση δεν έχει επιβληθεί για την υποχρέωση τους να εξορθολογήσουν εξωδικαστικά τις απαιτήσεις τους, ιδιαίτερα μετά την καταρράκωση των τιμών των ακινήτων και την απώλεια εισοδημάτων εκατομμυρίων δανειοληπτών.

Σήμερα συνεχίζουν συχνά να παρακρατούν ακόμα και τα εισοδήματα ανέργων από το ταμείο Ανεργίας του ΟΑΕΔ (όπου με καθημερινές παρεμβάσεις μας, επιστρέφονται δεδομένου ότι παρεμβαίνουμε μετά από καταγγελία σε εμάς), ενώ συνεχίζει η παρακράτηση μισθών και συντάξεων ακόμα και σε δανειολήπτες που έχουν υπαχθεί στις διατάξεις του Ν.3869/10. Κάθε ρύθμιση γίνεται με ενιαίους εξοντωτικούς όρους, εγγράφοντας προσημείωση σε ακίνητα πολλαπλάσιας αξίας ακόμα και των εγγυητών, ενώ κινούνται νομικά ακόμα και σε περιπτώσεις όπου στους δανειολήπτες έχει χορηγηθεί προσωρινή διαταγή από το Ειρηνοδικείο και εκκρεμεί η τελική συζήτηση για την ρύθμιση των οφειλών τους.

Μόνη εξαίρεση η ψήφιση του Ν.3869/10 (τροποπ. Ν.4161/13) που παρά τα προβλήματα επί της διαδικασίας, την εκκρεμοδικία αλλά και την εξαίρεση της μεγάλης μερίδας των εμπόρων από τις διατάξεις του, αποτελεί την μόνη ουσιαστική λύση για την ρύθμιση οφειλών και την προστασία της Ά κατοικίας.

Υπενθυμίζουμε ότι ουδέποτε επετεύχθη πλήρης διαγραφή χρεών χωρίς να συντρέχει λόγος, αλλά στις πλείστες των περιπτώσεων δικαστικής επίλυσης, κατέστη δυνατή η αποπληρωμή σύμφωνα με την πραγματική οικονομική δυνατότητα του δανειολήπτη για καταβολή, προκειμένου να σωθεί η μοναδική περιουσία του.

Εν κατακλείδι, το ήδη επιβεβαρυμένο πρόβλημα εσωτερικού χρέους διογκώθηκε περαιτέρω από τη μη θεσμική και  νομική  θωράκιση από πλευράς του Κράτους της υποχρέωσης των Τραπεζών να εξορθολογήσουν τις απαιτήσεις τους για το πρόβλημα που εδώ και δύο δεκαετίες δημιούργησαν. Είναι βέβαιο ότι μεγάλο μέρος των απαιτήσεων των τραπεζών δεν δύναται να εισπραχθούν και αυτό αποδεικνύεται περισσότερο από ποτέ, με τα τελευταία στοιχεία της ΤτΕ αλλά και τα στοιχεία για την πορεία της οικονομίας από την ΕΛΣΤΑΤ. Για την ουσιαστική αντιμετώπιση του προβλήματος απαιτείται άμεσα η θέσπιση συστήματος κριτηρίων αξιολόγησης για την εξέταση της κάθε περίπτωσης δανειολήπτη ή εταιρείας εξατομικευμένα και η νομικά διασφαλισμένη υποχρέωση της Τράπεζας να συναινεί σε διαγραφή χρεών που αποδεικνύονται ότι δεν μπορούν να εισπραχθούν σύμφωνα με τα ανωτέρα κριτήρια.

Παράλληλα, απαιτείται η δεσμευτική υποχρέωση των τραπεζών να ρυθμίσουν τα προβληματικά δάνεια με αναπροσαρμογές σε μικρότερα επιτόκια όπου απαιτείται και να δύναται να επεκταθεί η χρονική διάρκεια της σύμβασης σε μια ρεαλιστική βάση χωρίς παράνομους ανατοκισμούς. Όσον αφορά στα στεγαστικά δάνεια θεωρείται επιβεβλημένη η ανάγκη διαγραφής μέρους οφειλής σε περιπτώσεις μεγάλης απόκλισης από την πραγματική παρούσα  εμπορική αξία του ακινήτου. Τέλος πρέπει να θεωρείται επιβεβλημένη η ενίσχυση της βαρύτητας των εξωδικαστικών ρυθμίσεων μέσα σε ένα προκαθορισμένο και θεσμοθετημένο πλαίσιο αλλά και η διεύρυνση του Ν.3869/10 σε περιπτώσεις εμπόρων καθώς δεν προστατεύονται και κινδυνεύουν να χάσουν την Ά Κατοικία τους (δεν προστατεύεται ούτε από τον παρόντα Πτωχευτικό Νόμο). Τέλος παράταση της άρσης των πλειστηριασμών στις περιπτώσεις που απαιτείται.

“Δεν υπάρχουν διμερείς λύσεις που αποφασίζει ο ένας και δεν υπάρχει διαπραγμάτευση αν δεν έχουν διαπραγματευτική ισχύ και τα δύο μέρη.”

Ένωση Καταναλωτών και Δανειοληπτών